AGNIESZKA RUSEK
1. Kot burmski
Kot ten pochodzi z Azji, a dokładnie z Birmy w Tajlandii. Tam był czczony i hodowany w klasztorach. Pierwsze koty burmskie przybyły do Wielkiej Brytanii na przełomie XIX i XX wieku i określano je jako czekoladowe syjamy. W 1930 roku, ze Stanów Zjednoczonych, przywieziono do Rangunu ciemnobrązową kotkę o imieniu Wong Mau. W porównaniu ze znanymi już kotami syjamskimi miała ciemniejsze, bardziej gęste, błyszczące futro, bardziej okrągłą głowę, szerzej rozstawione oczy i krótszy ogon. Postanowiono skrzyżować ją z ciemnobrązowym syjamem. To właśnie od kotki Wong Mau wywodzą się wszystkie współczesne koty burmańskie. Na ten moment hodowla kotów burmańskich jest najbardziej rozwinięta w Australii i Nowej Zelandii, zresztą to stamtąd pochodzą liczne odmiany srebrzyste. Ale także występują one w USA, gdzie powstał nowy typ kota burmańskiego. Możemy je spotkać w dwóch typach – amerykańskim – gdzie ich głowa jest bardziej zaokrąglona – i angielskim – o bardziej orientalnym wyglądzie.
Kot burmski jest bardzo przywiązany do rodziny, niektórzy nazywają go wręcz ,,psim charakterem” – co poniekąd może być prawdą, ponieważ jest niezwykle towarzyski. Potrafi bardzo szybko przywiązać się do członków rodziny, kocha być głaskanym i mizianym. Jeśli chodzi o kotki – potrzebują bycia w ciągłym centrum uwagi, kocury jednak – są bocznymi obserwatorami. Koty potrzebują ciągłego kontaktu z człowiekiem, nawet podczas snu, wtulają się ochoczo w ludzi. Można by wręcz rzec, że to rasa bardzo wymagająca, z uwagi na wysoki temperament kotków. Uwielbiają zabawę i to do późnych lat, a najchętniej wybiorą różnego rodzaju wędki. Nie stronią również od aportowania. Są niezwykle inteligentne, szybką się uczą, dodatkowo często uciekają, ponieważ potrafią otwierać sobie same drzwi.
Oprócz serdecznego charakteru, są to naprawdę piękne koty. Mają okrągłą główkę i zgrabną, muskularną budowę. Oczy mają wielkie i połyskujące, a ich barwa, zmienia się, w zależności od koloru światła. Mają krótkowłosą sierść i w charakterystyczny sposób przylega ona do ciała. Ogonek mają prosty, ale zakończony pędzelkiem. Istnieje 10 różnych maści, lecz zawsze jaśniejsze kolory są w dolnych partiach ciała, a ciemniejsze na grzbiecie. Bardzo często ich barwa zależy od temperatury pomieszczenia – w tej niższej, sierść staje się ciemniejsza -a w wyższej, jaśnieje.
2. LaPerm
Rasa ta swój początek miała w Orgenionie, w Stanach Zjednoczonych. Pierwsza kotka wabiła się Curly, a jej sierść – jak możemy się domyślać – była poskręcana. Jej maluchy odziedziczyły karbowane futerko.
LaPermy przypominają swym wyglądem koty Syjamskie, mają zgrabną posturę i głowę w kształcie zaokrąglonego klina. Ich charakterystyczną cechą, jest oczywiście sierść, która skręca się w loki oraz mocno kręcone sprężynki. Co ciekawe, jest przy tym tak lekka, że wystarczy dmuchnąć, aby od razu się rozwiała. Samiczki mają z reguły bardziej karbowane włosie niż samce, a najbardziej skręcone loki występują na podbrzuszu, gardle i wokół uszu. Wąsy kociaków są również długie i poskręcane, a ogony – długowłosych La Permów przypomina kręcony pióropusz, a krótkowłosych – szczotkę do butelek. Występują w różnych umaszczeniach, od pręgowanych, trójkolorowych, liliowych, nawet po rude, bądź czekoladowe. Barwa ich oczu przechodzi od złotego, aż poprzez błękity.
LaPermy to niezwykle łagodne koty, które uwielbiają towarzystwo ludzi. Podobnie jak koty burmskie, uwielbiają przytulanki i z chęcią aportują. Dodatkowo są bardzo ciekawskie, zawsze muszą widzieć co wokół się nich dzieje. Są raczej ciche, jednak jeśli chcą zwrócić na siebie uwagę – potrafią być naprawdę głośne. Są to mruczki również bardzo inteligentne, które szybko się uczą. Wyróżniają się wrodzoną figlarnością i przyjacielską naturą. Dodatkowo są niezwykle urocze – spójrzcie sami!
3. Serengeti
To krzyżówka kota bengalskiego i orientalnego krótkowłosego, pochodząca z Kalifornii w USA, gdzie w 1994 roku została stworzona przez hodowczynię Karen Sausman. Celem był kot wyglądający podobnie do serwala, afrykańskiego dzikiego kota – co zdecydowanie się udało. Jest to stosunkowo młoda rasa kotów, a dzięki amerykańskiej organizacji hodowców kotów – „TICA”, Serengeti jest obecnie wymieniony jako „wstępna nowa rasa”, która może być jednak zarejestrowana w księdze hodowlanej i wystawiana.
Serengeti wywodzi się od bengalczyka, więc ma w sobie część z dzikiego kota. Jego sierść przywodzi na myśl wzór egzotycznego drapieżnika i może mieć kolor żółty lub złotawy, szary bądź srebrny – zawsze z czarnymi lub brązowymi, wyraźnie zarysowanymi, wzorkami, które od razu rzucają się w oczy. Plamki te są zawsze widoczne, dzięki krótkiej i jedwabistej sierści. Ciało kotów jest zarówno muskularne, jak i smukłe oraz pełne gracji. Kolejną cechą charakterystyczną są wielki uszy ( tak długie jak cała ich główka) i wydłużone nogi. Hodowcy przywiązują niezwykłą wagę do doskonałej kondycji fizycznej zwierząt – a potrafią one być bardzo silne.
Serengeti to kot niezwykle przyjacielski i otwarty, którego zdecydowanie wyróżnia pewność siebie. Trochę czasu zajmuje mu zaadaptowanie się w nowych warunkach – lecz gdy już mu się to uda – czuje się niezwykle dobrze wśród ludzi. Pragnie towarzyszyć im w każdych czynnościach domowych i w każdej sekundzie, jest go pełno. Czasem nawet kociaki podążają za swym właścicielem krok w krok, aby przypadkiem nic nie umknęło ich uwadze. Mruczki te są bardzo „rozmowne”, więc bardzo często usłyszymy ich miałczenie.
To kociaki bardzo aktywne, powinny przebywać w miejscu, gdzie będą miały wiele okazji do wspinaczki i szaleństw – uwielbiają wysoką wspinaczkę i radość z widoku z góry. Koci behawioryści proponują, aby raz na jakiś czas zmieniać położenie mebli, aby móc stale dostarczać im nowych bodźców.
Kociak Serengeti zachwyca nie tylko swoim eleganckim, przypominającym dzikiego kota wyglądem, ale także i sympatycznym, ciekawskim charakterem. Jednak jest to rasa na tyle egzotyczna, że ciężko jest ją znaleźć w Polsce.
