MAREK TRZEPIZUR
Kot abisyński jest niczym wystrojony dżentelmen. Porusza się z gracją i dostojnością. Niech to jednak nikogo nie zmyli, ponieważ jego zachowanie nie przystaje do eleganckiego wyglądu. Posiada dużo energii, jest ruchliwy, ciekawski i posiada silny instynkt łowczy. Można by go nazwać pumą w wersji domowego kota, ze względu na te cechy oraz wygląd.
Rasa ta jest jedną z najstarszych na świecie. Są nawet teorie, domysły, jeżeli chodzi o jego pochodzenie. Jedna z takich teorii głosi, że protoplaści kota abisyńskiego zamieszkiwali starożytny Egipt. Jednym z dowodów na temat tej teorii ma być podobieństwo tej rasy do kotów przedstawionych na rzeźbach i sarkofagów z krainy faraonów. Kolejną teorią jest to, że istnieje prawdopodobieństwo, że rasa ta mogła przybyć do Brytanii z Rzymianami. Pierwszego oficjalnego zapisanego osobnika datuje się na rok 1868. Kotka przybyła z Addis Abeby do Anglii, dzięki brytyjskiemu dyplomacie, a na imię jej było – Zula. Kotka wzbudziła takie zainteresowanie, że postanowiono ją rozmnożyć, najprawdopodobniej dzięki kotom brytyjskim krótkowłosym tabby (pręgowanych). Koty abisyńskie w 1871 roku były pierwszą rasą kotów na pokazie Crystal Palace Showin w Londynie i co ciekawe, na początkowych wystawach rasa ta występowała pod różnym nazwami np. zajęczy lub hiszpański. Później oraz jednocześnie rasę zaczęto rozwijać w Stanach Zjednoczonych, tam przyłożono większą uwagę do jej czystości. Efektem było to, że rasa ta na starym kontynencie i w Ameryce, różni się budową ciała. W Stanach Zjednoczonych po raz pierwszy, rasa ta została wystawiona w 1909 roku, a sławę zaczęła zdobywać w 1930 roku. Amerykanie pokochali kota abisyńskiego za jego spojrzenie, futro i charakter. Jeżeli chodzi o różnicę między tą rasą w Europie a w Ameryce, to rasa amerykańska jest smuklejsza, ma większe uszy, a jego sierść ma bardziej intensywny kolor. Abisyńczyk brytyjski (wg standardu FIFE) ma nieco mocniejszą budowę ciała, mniejsze uszy, większą głowę, mniej intensywny kolor sierści. Koty abisyńskie oficjalnie zostały uznane za nową rasę na początku XX wieku. Niestety, podczas obu wojen światowych populacja tych pięknych kotków zmniejszyła się, ale dzięki wysiłkom hodowców po obu stronach Atlantyku, rasa znów została odtworzona, już w drugiej połowie XX wieku.
Kot abisyński to zwierzę pełne energii i wdzięku, wyróżniające się silnym instynktem łowieckim. Jest zwinny, dynamiczny i uwielbia się bawić oraz wspinać, dlatego warto zaopatrzyć się w drapak z platformami. To inteligentny, ciekawski i wszędobylski kot, który najchętniej przebywa tam, gdzie coś się dzieje. Mimo swojej ruchliwości, dobrze adaptuje się do życia w mieszkaniu, pod warunkiem, że zapewni się mu odpowiednią rozrywkę. Chętnie uczy się sztuczek, ale tylko wtedy, gdy sprawia mu to przyjemność. Jest bardzo uparty i konsekwentny – jeśli coś postanowi, z pewnością to zrealizuje. Ze względu na jego ciekawską naturę, warto odpowiednio zabezpieczyć okna i balkon. Rasa ta jest niezwykle towarzyska, ogólnie nie pasuje do stereotypu samotnika spędzającego cały dzień w odosobnieniu i wracającego do domu tylko na posiłek. Ich charakter może przypominać psa, ponieważ niektóre osobniki nie odstępują swoich opiekunów na krok. Dlatego, jeśli jest się osobą, która dużo przebywa w pracy, albo po prostu poza domem, lepiej zastanowić się nad inną rasą kota. Rasa ta dobrze współżyje z innymi zwierzętami, ale w grupie często dominuje, jak gdyby były liderami. Od ludzi oczekują dużo pieszczot i uwagi. Z reguły nie są agresywne, używają siły tylko wtedy, gdy zostaną poważnie sprowokowane lub muszą się bronić.
Abisyny żyją od 13 do 15 lat. Jako rasa pierwotna nie powinny mieć skłonności do zapadania na różne choroby, ale jednak jest to jedno „ale”. Niestety u kotów tej rasy mogą wystąpić wrodzone wady genetyczne – nieuleczalny niedobór kinazy pirogronianowej (PK), co skutkuje groźną dla życia anemią. Może również dojść do utraty wzroku z powodu zaniku siatkówki, którego objawy pojawiają się około szóstego roku życia kota. Pozostając nadal na zdrowiu, to stanowczo odradza się stosowanie karmy suchej ze względu na możliwe problemy z układem moczowym. Kot abisyński jest średniej wielkości. Samice ważą od 3 do 5 kg, a samce od 4 do 7 kg. Charakteryzuje się giętkim, sprężystym i dobrze umięśnionym tułowiem o wyważonych proporcjach. Jego głowa jest smukła, w kształcie klina z zaokrąglonymi konturami, szeroka między uszami, z wypukłym czołem i umiarkowanie zaznaczonym przełomem. Broda jest dobrze rozwinięta, a pysk nie powinien być ani spiczasty, ani kwadratowy. Uszy są duże, szerokie u nasady, szeroko rozstawione i zakończone delikatnymi pędzelkami, z ciemnym odciskiem kciuka na tylnej części. Oczy są duże, wyraziste, w kształcie migdałów, szeroko rozstawione, o kolorze bursztynowym, zielonym lub orzechowym, otoczone ciemnymi obwódkami. Nos jest czerwony z czarną obwódką. Ogon długi i spiczasty na końcu. Kończyny szczupłe, długie, o drobnej kości, zakończone małymi, owalnymi stopami. Rasa ta posiada krótką, przylegającą do ciała sierść z niewielką ilością podszerstka oraz unikalne umaszczenie, które zawdzięczają genowi agouti. Gen ten powoduje nierównomierne rozłożenie pigmentu na włosach, co sprawia, że każdy włos ma kilka prążków. Ten tzw. ticking jest najbardziej widoczny na głowie, plecach, ogonie i zewnętrznej stronie nóg. Pozostałe części ciała mają barwę podstawową, która może być płowa, szaro-niebieska, miedzianoruda lub jasnokremowa.
Ciekawostka: z powodu nierównomiernego rozłożenia pigmentu we włosach, sierść niektórych kotów może różnić się pod względem miękkości.
