Jak pobrać mocz kota do badania?

Clipboard157

Każdy opiekun kota, który musiał pobrać mocz kota do analizy wie, jakie to jest trudne zdanie. Współcześnie pobieranie moczu kota ułatwia opiekunom specjalistyczny żwirek.

Żwirek do pobierania moczu kota wykonany jest z małych kulek z twardego tworzywa sztucznego. Wyglądem przypomina żwirek silikonowy. Do żwirku dołączona jest pompka – pipeta do pobrania moczu oraz pojemnik z korkiem na mocz. Podłoże jest nieabsorbujące – mocz osadza się na dnie kuwety. W zależności od producenta cena żwirku waha się od 9 – 20 zł. Żwirek po opłukaniu pod bieżącą wodą a następnie wygotowaniu i osuszeniu (po każdym użyciu) można używać wielokrotnie. Żwirek sprawdzić się także w sytuacjach, Kiedy trzeba pobrać kał do badania.


Przed wsypaniem żwirku do kuwety należy ją opróżnić ze żwirku bytowego, umyć i wyparzyć a następnie osuszyć papierowym ręcznikiem lub suszarką do włosów. My do pobierania moczu mamy kuwetę, która służy tylko do tego celu. Na dno kuwety wsypać żwirek i cierpliwie czekać na to aby kot oddał mocz. Może to trochę potrwać.. długie trochę.. Jak kot odda mocz trzeba go, jak najszybciej zebrać i jak najszybciej (najlepiej w ciągu półgodziny, najpóźniej do 2 godzin) dostarczyć do laboratorium. Szybkość dostarczenia moczu do analizy jest bardzo ważna. Należy wybrać takie laboratorium/lecznicę, które wykonuje badanie przy użyciu refraktometru lub urometru (oznaczanie ciężaru właściwego). Badanie paskami nie jest badaniem dokładnym – oznaczenie ciężaru właściwego (gęstość względna)  moczu ma charakter jedynie orientacyjny a w diagnostyce istotne znaczenie ma właśnie ciężar właściwy moczu.


Może się zdarzyć, że kot nie zechce oddać moczu w kuwecie z innym żwirkiem. W takiej sytuacji można do rogu kuwety nasypać trochę żwirku,  z którego kot normalnie korzysta ale trzeba bardzo uważać, żeby żwirek ten nie zanieczyścił moczu. Jeśli kot nie wykazuje chęci korzystania z kuwety z żwirkiem specjalistycznym a wyraźnie widać, że chce skorzystać z kuwety należy próbę badania przełożyć.  Może zdarzyć się też tak, że opiekunowi w ogóle nie uda się pobrać moczu do badania wtedy, o ile sytuacja jest pilna, ostateczną metodą pobrania moczu jest nakłucie (punkcja) pełnego pęcherza, którą wykonuje się wyłącznie w przychodni weterynaryjnej, po wcześniejszym sprawdzeniu badaniem USG czy pęcherz jest pełny. Badanie powinien wykonać doświadczony weterynarz. Mocz do badania można także pobrać poprze cewnik, co wiąże się z podaniem kotu narkozy. Odradzamy ten sposób pobierania moczu do badania , zwłaszcza w przypadku podejrzenia choroby nerek (narkoza dodatkowo zakłóca ich pracę).   Pamiętajcie prosimy, że okresowe badania moczu są bardzo ważne, zwłaszcza w przypadku kocurów, które stosunkowo często zapadają na choroby nerek.

Niech kot będzie z Tobą

Set & Thot

PS
Podpowiadamy: badanie moczu kota można wykonać w laboratorium przeznaczonym dla ludzi (pamiętać należy o tym aby nie było robione paskami). Ponieważ nie wszystkie laboratoria chcą wykonać badanie  jeśli wiedza, że mocz pochodzi od kota, można próbkę oddać jako własną lub dziecka. Właściwości fizykochemiczne moczu kota i moczu człowieka są bardzo podobne. Wydaje nam się, że informacja ta jest bardzo ważna ponieważ mocz należy zawieść szybko do analizy a co zrobić, jeśli po długim, niekiedy kilkudniowym,  „polowaniu” na koci mocz udało się nam go zdobyć w środku nocy? – zawieźć do całodobowego laboratorium (przeważnie takie są w szpitalach). Warto przed „polowaniem” na mocz sprawdzić, gdzie najbliżej jest całodobowe laboratorium, warto także zadzwonić i zapytać czy wykonuje się w nim badania kociego moczu. Jeśli nie oddajemy mocz jako swój czy dziecka (nawet fikcyjnego). Może paść pytanie dlaczego przywozimy mocz do badania w nocy (mocz do analizy zazwyczaj oddaje się rano). Jeśli padnie takie pytanie można odpowiedzieć, że ma się problem z oddawaniem  moczu „i wie pani, wreszcie mi się udało!” albo, że to mocz całodobowy a rano nie mamy czasu żeby go przywieść albo po prostu grzecznie nie tłumacząc się prosić o wykonanie badania. Wyniki badania należy zawsze skonsultować z lekarzem weterynarii.