ALEKSANDRA KWIATKOWSKA
Trudno określić, kiedy pojawiły się pierwsze wzmianki o japońskim bobtailu, nazywanym inaczej Maneki Neko lub też japońskim kotem powitalnym. Według niektórych źródeł pierwszy opis kota tej rasy pochodzi z X wieku, zaś inne twierdzą, że pierwsze wzmianki pojawiły się już w III wieku. Zakłada się, że to właśnie bobtail japoński jest pierwotną, naturalną rasą kota w Japonii – być może właśnie dlatego przedstawiciele tej rasy pełnią szczególną rolę w japońskiej tradycji. Przez wiele stuleci właścicielami Maneki Neko mogła być jedynie rodzina cesarska oraz uprzywilejowani szogunowie. Obecnie w Japonii przedstawiciele tej rasy utraciły swoje znaczenie na rzecz innych ras kotów, przez samych Japończyków jest postrzegany tak samo jak dachowiec na pozostałych kontynentach. Cała reszta świata poznała tą rasę dopiero w latach 60. XX wieku, kiedy po II Wojnie Światowej Japonia zaczęła otwierać się na świat. Pierwsze japońskie bobtaile zostały sprowadzone do Ameryki dzięki Elisabeth Frered, która starała się o uznanie tej rasy, co stało się w 1971 roku. Warto wspomnieć, że to właśnie amerykanom japońskie bobtaile zawdzięczają tą nazwę.
Tym, co wyróżnia Maneki Neko wsród innych kocich ras, to jego krótki ogon. Jest on wynikiem mutacji genetycznej, za który odpowiada gen recesywny – co odróżnia je od bobtailów amerykańskich i manksów, u których za mutację ich ogonów odpowiada gen dominujący. Ogony u bobtailów japońskich są zwykle skręcone i przypominające z wyglądu pompon. Sierść kotów tej rasy jest miękka i krótka, choć zdarzają się również osobniki długowłose. Dopuszczalna jest każda barwa sierści, zaś za najbardziej popularne umaszczenie uznaje się tzw. tricolorw przypadku japońskiego bobtaila jest to biały z rudym i czarnym. Głowa przedstawicieli tej rasy jest długa, zaś kształtem przypomina trójkąt równoboczny. Cechą charakterystyczną dla ich głów są również wysoko osadzone kości policzkowe, na których linii znajdują się uszy. Oczy japońskich bobtailów mają owalny kształt i zwykle mają one barwę pomarańczową lub złotą, chociaż zdarzają się również koty o niebieskich lub dwukolorowych oczach. Maneki Neko to koty o atletycznej budowie ciała, które jest smukłe i dobrze umięśnione. Łapy przedstawicieli tej rasy są mocne, długie i tak samo umięśnione jak reszta ciała, natomiast tylne kończyny są delikatnie dłuższe od przednich.
Japońskie bobtaile nie zaliczają się do grona żywiołowych kotów, które uwielbiają biegać po domu. uznawane za eleganckie i poruszające się z gracją, nadają się do bardziej spokojnych domów. Mimo to przedstawiciele tej rasy lubią się bawić. szybko przywiązują się do właściciela i nie lubą być przez niego ignorowane, jednak są nieufne wobec gości. źle znoszą samotność, przez co jest wskazane dla kota tej rasy zapewnienie towarzystwa innego zwierzaka na czas, który właściciel spędza poza domem. Akceptują zarówno psy, jak i inne koty, ale jeżeli właściciel zdecyduje się na przygarnięcie kolejnego czworonoga, to zalecane jest wzięcie innego japońskiego bobtaila. Przedstawiciele tej rasy są bardzo wygadane. posiadają bogaty repertuar wydawanych dźwięków, które przez wysoki ton przypominają bardziej głośne nucenie lub śpiew, przez to brzmi inaczej niż u kotów z kontynentu, co może wywoływać problemy w komunikacji.
Japońskie bobtaile są uznawane za zdrową rasę. Nie mają one innych chorób genetycznych niż te, na które cierpią inne rasy kotów. Mogą odczuwać ból związany z posiadaniem krótkiego ogona, co jest spowodowane zmianami w budowie układu kostnego. Jednak sam gen odpowiadający za tą mutację nie ma wpływu na problemy z kręgosłupem. U japońskich bobtaili można zauważyć niemal cały brak podszerstka, co czyni ich mało odpornymi na zmiany temperatur. Z drugiej strony braki w podszerstku i krótka sierść japońskich bobtaili sprawiają, że przedstawiciele tej rasy nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji. Japońskie bobtaile prawie w ogóle nie linieją, więc wystarczy, że właściciel raz na jakiś czas wyczesze sierść lub wygładzi ją za pomocą ręki lub miękkiej szmatki. Natomiast pomponowi na ogonie nadaje się kształt za pomocą grzebienia.
