KATARZYNA ANDRZEJEWSKA
Angora turecka jest jedną z najstarszych kocich ras. Wywodzi się z Kaukazu. W Turcji znane są już od XV wieku. Do Europy dotarły w XVI wieku dzięki sułtanowi Imperium Osmańskiego, który wysłał angory w postaci prezentu na dwór angielski oraz dwór francuski. Angory natychmiast podbiły serca szlachty ze względu na swój naturalny wdzięk i długą sierść. Pierwsze wzmianki o tej niezwykłej rasie znalazły się w książce z 1756 roku autorstwa Georges Louis Leclerc de Buffon – francuskiego badacza. Charles Ross w 1868 roku określił rasę w następujący sposób: „angora to piękna rasa ze srebrzystym jedwabistym futrem (…). To wspaniałe stworzenie o przyjaznej naturze”. W przeciwieństwie do innych ras, których cechy szczególne zostały wyselekcjonowane przez człowieka, powstała poprzez naturalną mutację genów, co zostało dowiedzione przez naukowców. Cena tej niezwykłej rasy waha się od 1500 do 3000 złotych. Dlaczego warto wybrać tę rasę?
Angory tureckie posiadają jedwabistą, długą sierść. Ze względu na brak podszerstka, ich sierść przylega do ciała, co znacznie ułatwia jej pielęgnację. W okresie zimowym staje się bardziej puszysta, natomiast w okresie letnim krótka, lekka i jedwabista. Szczególną uwagę zwracają długi i puszysty ogon oraz duże otwarte uszy z delikatnymi pędzelkami. Początkowo angory miały bardziej muskularne ciała, jednak z czasem stały się delikatniejsze i smuklejsze. Do lat dziewięćdziesiątych XX wieku angory posiadały jedynie białą sierść. Obecnie FIFe (Fédération Internationale Féline) akceptuje rasę w kolorach czarnym i rudym. Oczy angor występują w wielu wariantach kolorystycznych i każdy z nich jest akceptowalny przez FIF.
Inteligentne, towarzyskie, żywiołowe, ciekawskie – to właśnie angory, które mogą być członkami naszej rodziny przez 12-18 lat. Są szczególnie inteligentne. Kochają zabawę ze swoim właścicielem i akceptują dzieci. Zawsze chętnie podchodzą do zabaw, które wymagają wysiłku psychicznego. Bardzo przywiązują się do członków rodziny, ale najczęściej wybierają jedną osobę, za którą podążają krok w krok. Wymagają wiele uwagi, o którą bardzo często proszą, a wręcz jej żądają. W związku z tym, że bywają ufne wobec człowieka wypuszczanie ich na zewnątrz bez opieki stwarza dla nich ogromne zagrożenie.
Żywienie angor oparte jest na dużej ilości zdrowych białek. Jako mięsożercy, koty wymagają dużych ilości pełnowartościowego białka, a obejść się mogą bez węglowodanów, które prowadzić mogą do wielu chorób. Karma dla kotów powinna być zbliżona do ich naturalnych posiłków. Weźmy pod uwagę mysz. Składa się ona z 85% mięsa, czyli 50-60% białka, 20-30% tłuszczu, 2-3% węglowodanów. Skład karmy powinien być zbliżony do powyższych wartości.
Jak wszystkie koty, angory tureckie czasem chorują. Najczęstszymi chorobami związanymi z rasą są: ataksja, zaburzenia słuchu, głuchota, zaburzenia ruchu. Jednak dzięki odpowiedniej pielęgnacji i stałej opiece weterynaryjnej kot może przeżyć wiele lat.
Ciekawostką jest, że między innymi od angory tureckiej wywodzi się kot perski.
