IZABELA WINIARSKA
Kot manx jest zaliczany do jednej z najstarszych kocich ras na świecie. Według jednej z legend kot, który rozpoczął istnienie rasy, był pasażerem Biblijnej Arki. Noe, podczas zamykania drzwi swojej Arki, przytrzasnął mu ogon, kiedy ten w ostatniej chwili zdążył dostać się na pokład. Bardziej prozaiczna wersja historii tych kotów zakłada, że pochodzą one z wyspy Man (stąd nazwa rasy), znajdującej się na Morzu Irlandzkim, na którą przypłynęły na galeonach z Dalekiego Wschodu w XVI w., a za brak ogona u manksów odpowiada mutacja genetyczna.
Manx jest rzadką i niezwykle trudną rasą w hodowli ze względu na mutację genu odpowiadającego za jego charakterystyczną cechę, która może doprowadzić do śmierci części tych kotów. Te, które przeżyją, mogą posiadać ogon w różnych wariantach – jego zupełny brak (rumpy); lekka wypukłość kości krzyżowej (rumpy riser); krótki ogon, nie dłuższy niż 3 cm (stumpy); dłuższy, skrócony ogon (stubby); ogon niemal pełnej długości lub długi (taily, longy). Co ciekawe nawet po dwóch bezogoniastych osobnikach, na świat mogą przyjść kocięta z długimi ogonami, które odziedziczyły po każdym z rodziców niezmutowaną wersję genu.
Manksy są kotami o średniej wielkości i okrągłej budowie ciała. Dodatkowych rozmiarów dodaje im dwuwarstwowa sierść, którą tworzy gęsty podszerstek, a także nieco dłuższa i błyszcząca warstwa wierzchnia. Pomimo posiadania gęstej sierści, nie są to koty wymagające czasochłonnej pielęgnacji. Do utrzymania ich futra w dobrym stanie wystarczy regularne szczotkowanie, które zapobiegnie powstawaniu kołtunów, pozbędzie się martwych włosków i pomoże zachować ich zdrowy wygląd. Nieco więcej uwagi wymaga szata odmiany długowłosej (kot cymric). Wyczesanie futra należy wykonywać delikatnie – miejsce, w którym zaczynałby się ogon manksów jest bardzo wrażliwe, ponieważ znajdują się tam zakończenia nerwowe. Warto też systematycznie kontrolować stan ich uszu oraz przycinać pazurki. Występują we wszystkich wariantach kolorystycznych, a najrzadziej występującym kolorem jest biały. Samice ważą około 3,5 kg, a samce około 5,5 kg. Manksy mają tendencje do nadwagi. Należy więc zadbać o zbilansowaną dietę i dobrej jakości pokarm dostosowany do wieku i aktywności kota. Długość życia tych kotów to ok. 15 lat.
To, z czego zasłynęły manksy (zupełny lub częściowy brak ogona) sprawia, że są one dużo mniej zwinne niż inne koty. Oznacza to, że nie są to koty przystosowane do przebywania poza domem a mieszkanie, w którym przebywają, musi być odpowiednio zabezpieczone. Przez swój szczątkowy ogon, wygięte na zewnątrz plecy i przednie łapy, które są zazwyczaj krótsze niż tylne, lekko przykurczone i muskularne, manksy sprawiają, że swoim wyglądem i sposobem poruszania się przypominają króliki.
Pomimo braku ogona i występującego u niektórych osobników króliczego chodu, większość manksów radzi sobie w życiu nie gorzej od innych kotów, a jednak brak ogona nadrabiają swoim sympatycznym charakterem. Charakteryzują się wysoką inteligencją, lojalnością i opanowaniem. Ze względu na swoje łagodne usposobienie są idealnym towarzyszem rodziny, nie mają też problemu z akceptacją i stworzeniem silnych relacji z innymi zwierzętami. Brak ogona nie przeszkadza im w zabawach i wspinaczkach. Manksy, na przekór swojej spokojnej naturze, uwielbiają brać udział w wymyślnych aktywnościach, a także chętnie zwracają na siebie uwagę właściciela poprzez np. gruchanie. Ze względu na swoją bystrość i ciekawską naturę, łatwo przychodzi im nauczenie się sztuki odkręcania kranu czy otwierania drzwi i szafek.
